Maandag 14 maart. Bezoek aan de Doubtful Sound

Vanochtend om 10.00 uur moesten wij ons melden bij de "terminal" aan de haven van Manapouri voor ons tripje door de Doubtful Sound. Het weer was helaas niet zo heel erg goed maar ja wat wil je in een gebied waar het ongeveer 300 dagen per jaar regent. De reis bestond uit 3 delen. Eerst met de boot over Lake Manapouri om daarna vervolgens over te stappen in een bus die ons over de Wilmot pas zou brengen naar de haven van de Doubtful Sound. Deze reis is zo'n beetje de regen tegemoet reizen want in Manapouri valt gemiddeld ongeveer 1150 mm regen. Bij de Wimot pas 3800 mm en in de fjord zelf zo'n 5300 mm per jaar wat kan oplopen tot 7500 mm aan de monding van de Doubtful Sound. Wij waren dan ook niet verbaasd dat bij het vertrek wij nog enigszins het zonnetje zagen maar hoe westelijker wij kwamen hoe meer het begon te regenen. Toch was het zeker, mede hierdoor, wel een heel bijzondere ervaring. Het eerste deel van de reis over Lake  Manapouri was best indrukwekkend door de hoge bergen aan weerskanten van het meer.  Aan de andere kant van het meer moesten wij in een bus stappen die ons over de Wilmot pas zou brengen. Deze rit gaat dwars door het regenwoud en over een weg waarvan men zegt dat het de steilste ter wereld is waarover een bus omhoog gaat. Onderweg zagen wij ook dat grote delen van de weg in de loop van de tijd waren weg geslagen door de enorme regenval die nogal wat landverschuivingen tot gevolg heeft. Men is dan ook bijna constant bezig om de weg begaanbaar te houden. De weg is in het midden van de jaren zestig aangelegd  om een waterkrachtcentrale te kunnen aanleggen. Men dacht in een jaar klaar te zijn maar door de extreme omstandigheden heeft het ruim twee jaar geduurd. Sommige delen moesten dwars door het graniet worden aangelegd en dat kostte 30 Euro per centimeter. Maar goed na de pas te zijn overgestoken kwamen wij bij het begin van Doubtful Sound waar een volgende boot op ons lag te wachten. De regen begon ook langzaam maar zeker steeds heftiger te worden tijdens de tocht door de DS. In de bergen aan de kanten van de fjord zag men dan ook enorme hoeveelheden watervallen. Aan het einde van de fjord waren een aantal kleine eilanden waarop zich een zeehondenkolonie bevond. Daarna zijn wij aan de terugweg begonnen. Ik moet zeggen het was zeker een bijzondere dag maar ik had mij er toch iets meer van voor gesteld maar dat kan ook te maken hebben gehad met het nogal slechte weer